Φωτογραφίζοντας κτήρια

 

Προχωρώντας από τα πιο δημοφιλή και συνηθισμένα φωτογραφικά αντικείμενα, το τοπίο, το πορτραίτο, το δρόμο, το ταξίδι, τη φύση κλπ. ο φακός ασχολείται και με πιο εξειδικευμένα θέματα όπως τα κτήρια. 

Αυτό που φαινομενικά είναι αυτονόητο και το περιδιαβαίνουμε σαν συνηθισμένο καμβά του αστικού περιβάλλοντος, το κτήριο έχει ταυτότητα, προσωπικότητα και είναι ένα αρχιτεκτονικό έργο που ενδιαφέρει το φακό και επιδέχεται διαφορετικών ερμηνειών.

Από την τυχαία καταγραφή του κτηρίου στο περιθώριο της snapshot σαν υφάδι της αστικής καθημερινότητας, ο ευαισθητοποιημένος φωτογράφος προχωράει στην δημιουργική εκδοχή της αρχιτεκτονικής φωτογραφίας αναζητώντας την επίδραση του φωτός, των γωνιών λήψης, της θερμοκρασίας του χρώματος (θερμό/ψυχρό), της αλληλεπίδρασης των όγκων και του τρισδιάστατου, στην εσωτερικότητα του εκάστοτε αρχιτεκτονικού ύφους κάθε κτηρίου. 

Ο φωτογράφος στέκεται εξίσου στα παραδοσιακά και κλασικά και στα μοντέρνα, μέσα από σχολές και προσωπικές ματιές των αρχιτεκτόνων και αναζητά τη μοναδικότητα.

 

Η σύγχρονη αρχιτεκτονική φωτογραφία αποτελεί πρόκληση για τον φωτογράφο μιας και πλέον κινείται πέρα από την απλή καταγραφή. 

Η σύγχρονη αρχιτεκτονική φωτογραφία ανατρέπει τους νόμους της σύνθεσης μιας και η ίδια η αρχιτεκτονική ανατρέπει του κανόνες της συμμετρίας και της γεωμετρίας. 

Έτσι πλέον τα κτήρια και τα διάφορα οικοδομήματα προσφέρονται για την ανάδειξη της φόρμας, των γραμμών και των σχημάτων στο κάδρο μας. Φυσικά το ενδιαφέρον δεν εστιάζεται μόνο στα μοντέρνα κτηρία. Σταθερό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα νεοκλασικά κτήρια, οι ναοί, τα αρχαία μνημεία κτλ.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ. 

 

1. Κάθε κτήριο απαιτεί τη δική του προσέγγιση που να ταιριάζει στον χαρακτήρα του. Αυτόν τον χαρακτήρα καλείται να αποτυπώσει ο φωτογράφος. Nα δείξει την ταυτότητα κάθε κτηρίου ή ενός αρχιτεκτονικού συνόλου.

 

 

2. Και στη φωτογράφηση κτηρίων το Α και το Ω είναι το φως. Αν είμαστε σοβαροί, πρέπει να μελετήσουμε την κατεύθυνση που έρχεται το φως τις διαφορετικές ώρες της ημέρας και να επανέλθουμε όταν ο ήλιος βρίσκεται στην πιο ευνοϊκή θέση.

 

 

3. Ο συννεφιασμένος ουρανός λειτουργεί ως τεράστιος διαχυτήρας δίνοντας μαλακό, χωρίς σκιές φωτισμό στα κτήρια. Όμως μπορεί να μην μας βολεύει η “μπλεδίλα” στην ατμόσφαιρα (που “έρχεται” εύκολα ρυθμίζοντας το white balance ή επεμβαίνοντας στο Raw αρχείο).

 

 

4. Για μνημεία και κτήρια ειδικού ενδιαφέροντος, μελετάμε στο internet την ιστορία τους και κάνουμε έρευνα. Στη συνέχεια όταν βρισκόμαστε μπροστά από το κτήριο δεν σηκώνουμε τη μηχανή μας απλά και φωτογραφίζουμε. Διερευνάμε από κοντά τις πλευρές και όψεις του κτηρίου και βρίσκουμε τις πιο φωτογενείς.

 

 

5. Το φως και οι σκιές έχουν ιδιαίτερο ρόλο στην αρχιτεκτονική φωτογραφία. Οι σκιές αναδείχνουν αμέσως τη γενική δομή του κτιρίου, ενώ το φως αποκαλύπτει την υφή και τις επιμέρους λεπτομέρειες. Με την εναλλαγή του φωτός τα σχήματα και οι όγκοι αλλάζουν σε μεγάλο βαθμό, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τις προκύπτουσες ισορροπίες.

 

 

6. Μία από τις μεγαλύτερες δυσκολίες είναι να απομονώσουμε το κτήριο από τα γειτονικά και από στοιχεία όπως αυτοκίνητα, πεζούς κλπ. Από την άλλη στοιχεία όπως δενδροστοιχίες, φράχτες μπορεί να εντάσσονται θετικά στο καδράρισμα. Αν λοιπόν δεν μπορούμε να απομονώσουμε το κτήριο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε σημεία αναφοράς για το περιβάλλον και το χώρο.

 

 

7. Προσοχή στο βάθος πεδίου. Στην αρχιτεκτονική φωτογραφία συνήθως χρησιμοποιούμε κλειστά διαφράγματα που δίνουν διευρυμένο βάθος πεδίου εφόσον κατά κανόνα πρέπει να βγουν όλα νετ. Αν κλειστό διάφραγμα σημαίνει παρατεταμένο χρόνο λήψης που επιδέχεται κίνδυνο κουνήματος (camera shake) τότε επιβάλλεται να έχουμε προσαρμόσει τη μηχανή σε τρίποδο.

 

 

8. Οι συσχετισμοί και οι αναλογίες παίζουν σημαντικό ρόλο στο είδος αυτό φωτογραφίας. Βάζοντας για παράδειγμα στο πρώτο πλάνο στοιχεία όπως δένδρα, οχήματα, ανθρώπινες σιλουέτες κλπ. δίνουμε το μέτρο και την κλίμακα.

 

 

9. Το τρίποδο είναι και εδώ σύμμαχος. Συμβάλλει στη μέγιστη δυνατή ευκρίνεια, μας απαλλάσσει από το φόβο των κουνημένων καρέ και εφόσον σταθεροποιεί τη μηχανή μας δίνει την ευκαιρία να μελετήσουμε με απόλυτη ακρίβεια το κάδρο, ειδικά αν καδράρουμε βάσει της μεγάλης οθόνης της πλάτης στην ψηφιακή μηχανή.

 

 

10. Ένας υπερευρυγώνιος (ως 20mm) ή ευρυγώνιος (14-24mm ή 24-35mm) φακός είναι ο συνηθέστερος για την φωτογράφηση κτηρίων, γιατί μας διευκολύνει να συμπεριλάβουμε ολόκληρο το θέμα. 

Όταν έχουμε την πλάτη κάθετη προς το οριζόντιο επίπεδο οι διορθωμένοι (rectilinear) wideangle δεν παραμορφώνουν στα άκρα. Αν δώσουμε κλίση οι κεντρικές κατακόρυφες γραμμές αποδίδονται σωστά, όχι όμως και οι αντίστοιχες στις άκρες του καρέ. 

Για να αποφύγουμε την παραμόρφωση, φωτογραφίζουμε από όσο πιο μακριά γίνεται και στη συνέχεια αν χρειαστεί διορθώνουμε στο post. Σπανίως αξιοποιούνται τηλεφακοί για μακρινά κτήρια που δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε.

  

ΠΗΓΗ. photo.gr