Les collines de Kessariani, 1969
Η ζωή τα στρώνει όλα ωραία καμιά φορά. Προοικονομεί το μέλλον με τρόπους που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Ο Αλέκος Φασιανός, λ.χ., που έκανε τη Γαλλία δεύτερη πατρίδα του, μεγάλωσε στην καρδιά της παλιάς Αθήνας.
Το πατρικό του σπίτι περιέβαλλαν οι οδοί Βίκτωρος Ουγκώ, Φαβιέρου, Σατωβριάνδου και Λένορμαν.
Ονειρευόταν, λοιπόν, από μικρός τη ζωή σ’ έναν άλλο πολιτισμό. Και παρά το ότι, ως εγγονός ιερέα, μυήθηκε εξ απαλών ονύχων στη βυζαντινή μυσταγωγία ενώ η φιλόλογος μητέρα του τον δίδαξε αρχαία ελληνική γραμματεία και τέχνη, εκείνος κατάφερε να κατανοήσει σε τρομερό βάθος το γαλλικό πνεύμα και να το μπολιάσει με το δικό μας.
Αλλωστε, η παραμονή του στο Παρίσι ξεκίνησε από μια υποτροφία, αλλά διήρκεσε εντέλει πολλές δεκαετίες μέσα στις οποίες συναναστράφηκε και συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους διανοούμενους και καλλιτέχνες.
Ο Φασιανός βρέθηκε το 1960 στην Πόλη του Φωτός σαν ένα σφουγγάρι έτοιμο να δεχθεί τη γνώση που του προσέφερε η καθημερινότητα και οι κύκλοι των καλλιτεχνών.
Γνώρισε τον Ντεόν, τον Ιβ Ναβάρ, τον Ζακ Λακαριέρ, στα μάτια των οποίων εκπροσωπούσε όχι μόνον μια χώρα αλλά την ιστορία και την τέχνη της, με τους ποδηλάτες, τους κολυμβητές, τους θεούς, τα χρώματα και τα σύμβολα της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο πως ο Λουί Αραγκόν είχε πει: «Φασιανέ, εσύ μας έμαθες έναν καινούργιο τρόπο να αγαπάμε».
Το επίσημο γαλλικό κράτος τον έχει τιμήσει πολλές φορές για την προσφορά του, περισσότερο ίσως από κάθε άλλο Ελληνα δημιουργό.
Η πιο πρόσφατη αναγνώριση ήρθε το 2021 όταν παρασημοφορήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με το αξίωμα του Διοικητή της τάξης των Γραμμάτων και Τεχνών (Commandeur de l’ordre des Arts et des Lettres), από τον Γάλλο πρέσβη στην Ελλάδα Πατρίκ Μεσονάβ, σε ιδιωτική τελετή.
ΠΗΓΗ. kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου