Γιάννης Τσαρούχης
«Ο Ναύτης που διαβάζει», 1981
Λάδι σε χαρτί kraft, 93x80 εκ.
Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη
Ο Γιάννης Τσαρούχης αρχίζει να ασχολείται τη δεκαετία του ’50 με το φως και τις ερριμμένες σκιές, δουλεύοντας τη σειρά έργων με τα καφενεία. Η μελέτη του αυτή αφορά τόσο τις ανθρώπινες μορφές που ζωγραφίζει όσο και όλα τα θέματα που προσεγγίζει, καθώς και τις σκηνογραφίες του.
Αναφέρει χαρακτηριστικά για τη δουλειά του αυτή: «…αυτό που ονομάζουν σήμερα αναγέννηση στη ζωγραφική μου, συνεχίζει με μαθηματική ακρίβεια την επανάσταση μου να είμαι κοντά στη ζωή.
Δεν ενδιαφέρομαι για επαίνους παλαιών πολεμιστών. Η ομοιότης των έργων μου με την αναγέννηση, είναι και ηθελημένη και συμπτωματική {…} Είχα πολλούς δασκάλους και είδα πολλές εκθέσεις και μουσεία.
Έμαθα πολλά από πολλούς, όμως θα ήμουν ένα τίποτα αν δεν είχα δει μικρό παιδί το εξαίσιο φως του Πειραιώς».
«…τόσα χρόνια έχω μάθει πως το φως πρέπει να έρχεται και στους πίνακες και στη σκηνογραφία από αριστερά για να πέφτει η σκιά του χεριού στο χαρτί απ’ τη μεριά που δεν έχει γίνει ακόμα τίποτε και να μην εμποδίζει έτσι το προχώρημα της εικόνας. Με τέτοια μικροπράγματα, όπως θα έλεγαν μερικοί ικανότατοι ζωγράφοι, η εικόνα γίνεται παράξενα γοητευτική.
Η ερριμμένη σκιά που ξεκινά απ’ το σαγόνι της Υπεραγίας Θεοτόκου φτάνει ως τα εδάφη αυτονών που πιστεύουν στη γοητεία. Έτσι αποκαλύφθηκε κάποτε σε μένα αυτός ο ερωτικός νόμος της ζωγραφικής ένα απόγευμα που ζωγράφιζα μια κόρη». Αυτά γράφει ο Γιάννης Τσαρούχης στον κατάλογο της παράστασης «Φαίδρα», του Γιάννη Ρίτσου, το 1987.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου